اثر بخشی آموزش گروهی شیوه های حل مساله بر کاهش بحران هویت نوجوانان دختر ( فرزندان جانبازان )

  هدف: فشارهای ناشی از جنگ می‌تواند شکل‌گیری و رشد هویت فرزندان جانبازان به ویژه دختران نوجوان را به مخاطره اندازد، لذا هدف از این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش گروهی شیوه‌های حل مساله بر کاهش بحران هویت نوجوانان دختر (فرزندان جانبازان) با توجه به ویژگی‌های دموگرافیکی (پایه تحصیلی و میزان درآمد خانواده) می‌باشد.   مواد و روش‌ها: روش پژوهش از نوع آزمایشی است. ابتدا در مرحله پیش‌آزمون پرسشنامه هویت شخصی و مشخصات دموگرافیک برروی 100 دختر نوجوان فرزند جانباز اجرا شد. از بین افرادی که بالاترین نمره را در این آزمون کسب‌کرده‌بودند، به صورت تصادفی منظم 15 نفر به عنوان گروه آزمایش و 15 نفر به عنوان گروه کنترل انتخاب‌شدند. سپس برنامه آموزش گروهی شیوه‌های حل مساله برای گروه آزمایش به تعداد 10 جلسه 1.5 ساعته اجرا شد. تعداد گروه آزمایش به 11 نفر تقلیل یافت و در نهایت 22 نفر مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفتند. پس از پایان جلسات آموزش، پرسشنامه هویت شخصی و مشخصات دموگرافیک در مرحله پس آزمون برای هر دو گروه آزمایش و کنترل اجرا شد و نتایج این دو مرحله با هم مقایسه شده و تجزیه و تحلیل شدند.   یافته‌ها: برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از کواریانس استفاده شد. نتایج تحلیل نشان‌داد که بین گروه آزمایش و گروه کنترل در رابطه با تأثیر آموزش حل مسأله بر بحران هویت تفاوت معنی‌دار وجود‌دارد (0.0001> p ). اما اثربخشی آموزش با توجه به تأثیر ویژگی‌های دموگرافیک معنادار نمی‌باشد.   بحث و نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های این پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که آموزش گروهی شیوه‌های حل مساله بر کاهش بحران هویت نوجوانان دختر (فرزندان جانبازان) موثربوده‌است و آموزش به یک میزان (بدون دخالت ویژگیهای دموگرافیکی پایه تحصیلی و میزان درآمد) بر افراد تأثیرداشته‌است.